Ο κύκλος της Αλκυόνης

Η ΠΕΡΣΑ

Μαγεμένη καὶ γυμν ὶ ὴ στὴν ἀποβάθρα ἡ Πέρσα ἡ τρελὴ καθόλου δὲν γελοῦσε Μόνο τὸν μυστικὸ καθρέφτη της κρατοῦσε. Μαγεμένη καὶ γυμν ὶ ὴ στὴν ἀποβάθρα ἡ Πέρσα ἡ τρελὴ καθόλου δὲν γελοῦσε Μόνο ἀσταμάτητα ξερνοῦσε ὅλο τὸ βράδυ ὅλο τὸ βράδυ αἷμα αἷμα καὶ πηχτ ὶ ὸ σκοτάδι.

Η ΙΦΙΑΝΑΣΣΑ

Στὸ θεατράκι τ ̓ οὐρανοῦ ἐσὺ παίζεις κρυφτὸ μ ̓ ἕναν ἀιτὸ καὶ δυ ὶ ὸ ἀστέρια κι ἐγὼ μετρῶ τοῦ μαύρου ἥλιου τὰ τεφτέρια Στὸ θεατράκι τ ̓ οὐρανοῦ Ἐσὺ δανείζεις στὸ φεγγάρι δυὸ φιλιὰ ἀπ ̓ τὰ δικά σου χείλια κι ἐγὼ κάθομαι δίπλα στὰ πουλιὰ καὶ θάβω δυ ὶ ὸ κοχύλια Ὕστερα κατεβαίνουμε στὴν γειτονιὰ τῆς λυγαριᾶς κι ἀγναντεύουμε τὴν δική μας ἧττα Μαζὶ ἐγὼ κι ἐσὺ ἡ Ἰφιάνασσα ἡ Βῆτα.

Η ΑΛΚΥΟΝΗ

Τὴν ἡμέρα ποὺ ἡ θάλασσα γιὰ τὰ καλὰ ἀρρώστησε Ὁ οὐρανὸς τὴν ἀλκυόνη βρῆκε καὶ τὶ ὴν ρώτησε ποῦ πῆγε καὶ πὶ οῦ σκόρπισε τὴν στάχτη τοῦ τελώνη. Μὰ αὐτὴ διόλου δὲν τοῦ μίλησε Μόνο ἔσκυψε καὶ φίλησε ὶ τὴν ἀνεμώνη.

Ο ΙΩΝΑΣ

Δίπλα στὴν ἀφρισμένη θάλασσα Δίπλα στὰ παγωμένα σου τὰ χείλια Τὰ λόγια τους σφυρίζανε σπασμένα δυὸ κοντύλια Ἔλεγαν Γιὰ τὸν Ἰωνᾶ ποὺ βάφτισες στὸ ἀμπέλι σου τὸ ξερικὸ μὲ τὰ πολλὰ σταφύλια. Κι ἀκόμα ἔλεγαν πὼς αὐτὸς δὲν ἦταν ἄνθρωπος μὰ ἕνας μικρὸς ἀσφόδελος καρφωμένος πάνω σὲ ξύλα χίλια.