Ο δίσκος με τα στίγματα

Ποιήματα της Συλλογής

Το δέσιμο

(Χθες) Στη μεθόριο το φεγγάρι ήταν ένα άνθρωπος κλειστός και κάρφωνε μια μέλισσα. (Σήμερα) Στην προκυμαία δεν θα καταλάβουν τίποτα. Εκ νέου ένα φορτίο με σταφίδες θα αποπλεύσει. (Κι όμως) Κάτι παράξενο είχαν οι διαφημίσεις. Πάλι ο δίσκος είτανε κενός Πάλι γεμάτα στίγματα τα ψάρια

Στους μύλους τους φωσφορικούς

Αυτοί. Αυτοί δεν έφεραν μηνύματα. Της πόλης μας τα κτίσματα έζωσαν με σύρματα λεπτά/ηλεκτρισμένα. ΜΟΝΟ εξαίρεσαν τους μύλους τους φωσφορικούς που κάτωθέ τους διάβαινε –εμέσσων νεαρός– ο ποταμός Αχέρων.

Η είσπραξη του μύθου

Τα λόγια της Γοργόνας για τον βασιλιά δεν είτανε σπασμένα φτερά ή σκεύη πλαστικά που έλιωσαν από την κακή τη χρήση. Είτανε νομίσματα που εισέπραττε Δίνη του λόγου Δίχως φως η Ιοκάστη.

Η (παιδική) χαρά

Στην Παιδική Χαρά παίζουν οι κούκλες των παιδιών το ίδιο πάντοτε παιχνίδι Κι ο ήλιος – ο αιμάτινος μύλος – λιώνει αμίλητος τα μήλα του θανάτου.

Η κάθοδος

Όταν καμιά φορά τα μάτια του ανέβαιναν από τους γκρεμούς αναστημένα έβλεπες μέσα τους έβλεπες Πρόβατα σφαγμένα Παλιές ημερομηνίες Κι έλεγες Στο κρεοπωλείο του πόθου Έλεγες – Με λένε Τειρεσία Σε λένε Πασιφάη

Σημειώσεις για την ακινησία των φιδιών

Την ώρα που σκοτείνιαζε κατάλαβε πως πια δεν είχε χέρια. Δύο μαχαίρια χάραζαν τα μήλα Σα να μετέφραζαν Οιδίποδα Σα να μετέφραζαν Οιδίποδα για λίγο σκοτωμένο φως.

Η επέτειος

Βαδίζουμε ανάμεσα σε εκείνο το γνωστό κενό και σε μικρούς σωρούς από σκουπίδια Γι’ αυτό τα χέρια μας βυθίζουμε κρυφά στις τσέπες των ονείρων Γι’ αυτό τα χείλη του ψαριού είναι κλειστά Γι’ αυτό οι σκέψεις μας όλο και μας ρωτούν: Πώς βαλσαμώνουνε τις πεταλούδες;