Υπόθεσή μας, την οποία τελικά και υιοθετεί η έρευνά μας αυτή, είναι ότι η πολλαπλότητα είναι η κατ’ εξοχήν κατηγορία της σκέψης του Νίτσε που οντολογικά δεν ανάγεται σε τίποτε άλλο – η θέληση για δύναμη δεν είναι παρά η έκφραση της ενότητας, ενοποιούσα αρχή του πρωταρχικού πολλαπλού. Έννοια-κλειδί για την διερεύνηση της προαναφερθείσας υπόθεσης αποτελεί η έννοια της μάσκας.

Παράλληλα, μέσα από την πορεία της έρευνάς μας, φωτίζονται διαφορετικά: όχι μόνον η θέση της κατηγορίας της πολλαπλότητας, της θέλησης για δύναμη, της μάσκας στη σκέψη του Νίτσε, αλλά και η σχέση του Νίτσε με τον Σωκράτη (και τον Πλάτωνα), η έννοια του τραγικού, ο μηδενισμός, ο ρόλος της φαντασίας, η τέχνη, το σώμα, η περιπλάνηση, καθώς επίσης ο λόγος της υποψίας που επιτρέπει στο στοχασμό να κινηθεί πέρα από την ενότητα και το απόλυτο, προς την αυθεντικότητα της πολλαπλότητας και της μάσκας· ένας τέτοιος στοχασμός, έχοντας καταστεί ά-οικος –δηλαδή στοχασμός της ατοπίας και της περιπλάνησης, στη θέση της συμφιλίωσης, της ανοχής ή της σύνθεσης, θέτει το μεταξύ· έτσι αναδεικνύεται αυτός, και ο λόγος που τον εκφράζει, πολυσήμαντα επικίνδυνος – και ίσως για αυτό απεριόριστα ανοιχτός και απαγορευμένος.

Εκδόσεις  Παπαζήση, Νικηταρά 2 & Εμμ. Μπενάκη, 106 78 Αθήνα, τηλ. 2103811416

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟΥ