Η ΑΝΕΜΩΝΗ ΚΑΙ Ο ΙΛΙΓΓΟΣ
Ποιήματα της Συλλογής
Το χιόνι
Ο ένας μίλαγε για σημειώματα
Ο άλλος για ένα κουτί κλειστό
Κι ένας άλλος έλεγε «αβάσταχτο που είναι το σκοτάδι!»
Καθόταν και τον έκλεβαν
Μήπως και βγουν τα ποιήματα
Μήπως και βρει την ανεμώνη.
Από καιρό τα μάτια του ετοίμαζε
για έναν ουρανό γεμάτο χιόνι
Τότε θα άφηνε
τη δουλειά σ’ εκείνον το σταθμό
Τότε θα γέμιζε τις χούφτες του
λευκή ζωή λευκή
λευκό δικό του χιόνι.
Καθόταν και τον έκλεβαν
Το στόμα του το έδενε
η ίδια πάντα ρίμα
Εδώ το κρίμα
κι εκεί το ποίημα.
Η φωτογραφία
Πώς χάσκουνε τα μάτια σου
παλιό ξενοδοχείο
Ο ήλιος πεταρίζοντας
Δωμάτιο – δωμάτιο
κλείνει ανοίγει
τις πληγές σου
Και το νερό
Ασάλευτο
βαρύ
σε κάνει να επιπλέεις.
Πνιγμένοι πόθοι ο Τάσος η Ευρυδίκη η Κική
Νεκρά ταξίδια η Ανθή ο Γιάννης ο Διομήδης
Στη λάσπη είναι το κλειδί
Σαπίζει η σχισμή
Δίχως αίμα είναι το κρεβάτι
– Για δέστε, λέει το πουλί του άλλου τραγουδιού
Πώς χάσκουνε τα μάτια του
Πώς οι ζωντανοί φωτογραφίζονται με τους αποθαμένους.
Η μαγική σκάλα
Μια μαγική σκάλα με ορίζει
Τα σπίρτα ανάβουν μες στη σκόνη
Τα μάτια μου ανάβουν με τα σπίρτα.
Σβήνουν τα σπίρτα
Σβήνουν τα μάτια μου
Μένει η σκόνη.
Μια μαγική σκάλα με ορίζει
Πέρα από τις φωτογραφίες ανθίζει η ανεμώνη
Τίποτα δεν ανθίζει πέρα από την ανεμώνη
Μένει το τίποτα
Ξεράθηκε και πάλι η ανεμώνη
Εκδόσεις Νέας Πορείας, Θεσσαλονίκη 1982
